Świadectwo 8 – czas refleksji, wyhamowanie, solidarność

Epidemia grypy nie jest zjawiskiem historycznie nadzwyczajnym. Już wielokrotnie jej doświadczaliśmy. Obecnie wprowadzono rygorystyczną kwarantannę, mimo ogromnych gospodarczych, psychologicznych, negatywnych konsekwencji, aby spłaszczyć dynamikę wzrostu zachorowalności i zapewnić w szpitalach miejsca intensywnej terapii dla wszystkich: również najsłabszych, schorowanych ludzi w podeszłym wieku, dotychczas jakby niezauważanych, poświęcanych jako ofiary kataklizmu.

Wszędzie, na całym świecie dominuje stan najwyższego zaangażowania i poświęcenia, szczególnie służb medycznych i zaplecza szpitalnego ze stałym narażaniem własnego życia. Przy pandemii ucichły międzynarodowe niesnaski. Pojawiło się porozumienie i realna pomoc. Następuje intensywna, otwarta wymiana doświadczeń. Potrzebującym państwom dosyła się samolotami brakujące maski, ubrania ochronne dla personelu szpitalnego, respiratory ratujące życie najbardziej chorym.

Dwie Polki stoją na czele zespołów, które mogą przyczynić się do poszerzenia wiedzy na temat koronawirusa, szybszego ograniczenia pandemii i znalezienia skutecznej szczepionki. Prof. Katherine Kedzierska, która pochodzi z Kalisza, skąd z bratem i rodzicami wyjechała w wieku 19 lat do Australii, jest obecnie profesorem immunologii w Katedrze Mikrobiologii i Immunologii w University of Melbourne oraz w Doherty Institute for Infection and Immunity. W niemieckiej spółce biotechnologicznej CureVac w Tybindze szefową odpowiedzialną za proces technologii jest pochodząca z Bydgoszczy dr Mariola Fotin-Mleczek. O obydwu tych paniach szeroko rozpisywała się międzynarodowa prasa.

Doświadczyliśmy jednak, jak mało w nas pokory, zgody na zrządzenie losu i podporządkowywania się decyzjom władz broniących całą populację przed niekontrolowanym rozprzestrzenianiem się zarazy. Wiele w nas skłonności do obywatelskiego nieposłuszeństwa w węższym i szerszym katolickim otoczeniu. Brak nam oczytania, zrozumienia argumentacji najwybitniejszych medycznych autorytetów, zaufania do ich wiedzy, doświadczenia. Dominujący obecnie populizm, antyintelektualizm szczególnie mocno zakorzenił się w naszych, katolickich szeregach. Łatwo ulegamy spiskowym teoriom wydarzeń. Chętnie ignorujemy wraz z niektórymi kapłanami słowa Jezusa:

“Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.” (Mt 22,21)

O małości ducha, wiary we wszechobecność i wszechmoc Boga, jego niematerialną istotę świadczy nasze zagubienie, trudności w nawiązaniu modlitewnej z Nim łączności poza murami kościelnymi, kiedy kwarantanna blokuje nas w domach. Przywiązani jesteśmy niemal wyłącznie do obrzędu, oznak zewnętrznych celebracji. Jezus zostawił jednoznaczne wskazanie:

“Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu.” (Mt 6,6)

Zapędzeni w wyścigu szczurów za mamoną, bogaceniem się, zostaliśmy przez niewidzialne gołym okiem istoty, wirusy, brutalnie wyhamowani i zmuszeni do refleksji nad skalą naszych życiowych wartości.