Duchowy impuls w IV Niedzielę Wielkiego Postu – „rozradować się”

Wielki Post jest sposobnością do wytężonej modlitwy i udziału w sakramentach, do podejmowania postu i dzieł charytatywnych, do głębszego przeżywania tajemnicy miłości miłosiernej Ojca, objawionej w Synu i wylanej w Duchu Świętym.

W modlitwie dnia w IV Niedzielę Wielkiego Postu Kościół prosi, aby lud chrześcijański z żywą wiarą i szczerym oddaniem spieszył ku nadchodzącym świętom wielkanocnym. Wzrasta w nas radość, bo zbliża się Pascha.

Dzisiejsza niedziela w swojej tradycji ma wiele nazw:

1. Niedziela „Laetare” – nazwa pochodzi od słów antyfony na wejście: „Laetare, Ierusalem (Raduj się, wesel się Jerozolimo)”.

2. Niedziela Róż – nazwa nawiązuje do średniowieczego zwyczaju, gdy w rzymskiej Bazylice św. Krzyża papież święcił złotą różę i wręczał ją osobie zasłużonej dla Kościoła. Nie bez przyczyny w liturgii używa się dziś szat koloru różowego.

3. Niedziela matczyna (Mothering Sunday) – nazwa nawiązuje do anglosaskiego zwyczaju związanego z odwiedzaniem rodzimego kościoła parafialnego (mother church), przy okazji wstępowano do rodzinnego domu. Młodzi ludzie mieli możliwość odwiedzenia swych matek i podarowania im drobnych prezentów. Stąd w Irlandii, Anglii i Nigerii dzień ten stał się „Dniem Matki”.

4. Niedziela „śmiertelna”, „śmiertna”, „czarna” – nazwa nawiązuje do zwyczaju półpościa w dawnej Polsce. Ten jeden dzień był okazją poluzowania obostrzeń i praktyk postnych.

Dziś w Ewangelii słyszymy o spotkaniu Jezusa z Nikodemem. W rozmowie Jezus odwołuje się do starotestamentalnego znaku wywyższenia węża na pustyni przez Mojżesza. Dzięki spojrzeniu na miedzianego węża Izraelici doświadczali uzdrowienia. Jest to zapowiedź Chrystusowego krzyża, przez który przyszło do nas zbawienie. Z perspektywy krzyża rozumiemy, że „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”. Kiedy to zrozumiemy może się w nas pojawić radość, prawdziwa radość.